Ze hebben kritiek op hoe je opvoedt

Laatst dacht ik weer aan deze vraag die een moeder in mijn praktijk stelde “we gaan met de hele familie een weekend weg en verblijven in 1 huis met elkaar. Iedereen heeft een eigen manier van opvoeden. Hoe houd je het leuk?”

Ik krijg hier wel vaker vragen over. Het is iets dat mij intrigeert en ook irriteert.

Opmerkingen over je manier van opvoeden

De vraag die ik krijg is: hoe reageer ik als mensen om mij heen vragen stellen of opmerkingen maken over mijn manier van opvoeden? En die mensen dat kan echt iedereen zijn: (schoon)familie, vrienden, buren, bekenden, moeders op het schoolplein of de crèche en ook onbekenden op straat, in de wachtkamer van de tandarts of in een winkel. Dat blijf ik apart vinden: dat veel mensen het blijkbaar normaal vinden om iets te zeggen over je kind of over jou als moeder. Opmerkingen als ‘blijf daar af’, ‘zeg, kan je kind niet eens stil zijn’, ‘tjee, dat je dat goedvindt wat je kind doet’.

Steek onder water

Als het nu complimenten waren die je kreeg… Niets is minder waar. Vaak is het kritiek. Soms wordt de kritiek direct geuit. Vaak is het met een grapje of een steek onder water. Dat laatste daar kan ik trouwens slecht tegen. Als je wat op te merken hebt, prima, maar doe het wel eerlijk en open. Dan kunnen we ook een gesprek hebben.

Voed jij anders dan gemiddeld op?

Als je zelf anders dan de gemiddelde moeder opvoedt dan is de kans groter dat je opmerkingen krijgt. Mogelijk dat jij anders opvoedt dan gemiddeld en dus weleens opmerkingen krijgt. Klopt dat? Hoe ga jij daar mee om? Wat doet het met je?

Het allerbelangrijkste is dat je jezelf en je kind beschermt. Het kan namelijk pijnlijk zijn als er opmerkingen naar je toe komen terwijl er niet wordt gevraagd naar jouw beweegredenen of wat het jou en je kind brengt.

Hoe je ermee om kan gaan 1   

Mocht er kritiek naar jou komen: MAAK HET NIET PERSOONLIJK. Ik besef hoe moeilijk dit kan zijn wanneer het je eigen ouders, broer, zus of schoonfamilie is die zo’n opmerking maakt. Jij weet ondertussen donders goed of je (schoon)familie open staat voor een gesprek en echt naar je luistert en nieuwsgierig is naar jouw manier van opvoeden. Wanneer je weet dat zo’n gesprek er niet gaat komen, begin zo’n gesprek dan ook niet.

Hoe je ermee om kan gaan 2   

Opvoeden ligt gevoelig. Waarom? Omdat het om onze (klein)kinderen gaat waar we zo veel van houden en die we alle geluk van de wereld toewensen. Daarom maken anderen opmerkingen, niet om jou te pesten. Hoe kun je dan wel reageren? Even nonchalant je schouders ophalen en zeggen ‘ach ja, zo doen wij het’. En dan meteen naar iets anders toe ‘ik heb wel zin in koffie, wie nog meer?’ of ‘het is zulk lekker zonnig weer, wie gaat er mee naar de speeltuin?’

Zo, dat is gezegd! Deze moest er echt even uit. Want ja, ook ik krijg met enige regelmaat opmerkingen, opgetrokken wenkbrauwen of gesnuif over hoe ik opvoed.

Krijg jij ook wel eens opmerkingen over je manier van opvoeden? Hoe ga jij daar mee om? Wil je dat hieronder met me delen?